Admiten unha querela pola venda das plantas de Alcoa en Avilés e A Coruña
A xuíza da Audiencia Nacional María Tardón admitiu a querela presentada pola Confederación de Cadros Profesionais contra un total de dez persoas físicas e nove entre xurídicas en relación co proceso de venda das plantas da empresa Alcoa en Avilés e A Coruña.
A querela preséntase por feitos considerados pola entidade sindical como constitutivos dos delitos de estafa agravada, insolvencia punible, apropiación indebida, contra a seguridade dos traballadores e pertenza a grupo criminal. Diríxese contra, entre outros, Víctor Rubén Domenech e as sociedades Alcoa Inespal SLU, Alu Ibérica LC SL, Alu Ibérica AVL SL ou Parter Capital Group.
No auto de admisión, a maxistrada oficia á Udef para que realice unha investigación integral respecto das persoas físicas e xurídicas contra as que se dirixe a querela para o esclarecemento dos feitos e de forma previa a resolver sobre as dilixencias pedidas polos querellantes.
Ademais, “tendo en conta a ausencia de claridade e concreción que se advirte na querela”, a xuíz pide á Udef que lle informe sobre a titularidade real das dúas factorías ALU Ibérica LC SL e ALU Ibérica AVL SL, os seus socios, órganos de administración e representación, capital social, situación financeira e cuantos elementos poidan resultar relevantes para determinar a súa posible solvencia, entre outros extremos.
A querela refire que Alcoa Inespal, compañía estadounidense, dedicábase á produción de aluminio e aglutinaba nos seus dous centros da Coruña e Avilés a 688 traballadores. Afirma que a referida mercantil enganou aos sindicatos representantes dos traballadores no marco da negociación da extinción colectiva da relación laboral, iniciado o 17 de outubro de 2018, “ elidiendo desta forma o abono das súas responsabilidades empresariais cos traballadores, abocando á insolvencia das unidades produtivas, para a súa transmisión lucrativa a terceiros”.
A querela relata todo o proceso de venda e conclúe que, en definitiva, coas súas actuacións “os querellados levaron a que a titularidade das dúas factorías termine en mans de empresas pantalla sen capacidade nin para levar a cabo o Plan de Negocios, nin o do pago dos salarios dos traballadores, nin o do investimento, co que se frustra o obxectivo final da negociación, a salvaguardia dos postos de traballo”.
Ao mesmo tempo, engade, con iso levouse ao incumprimento das cláusulas de contratación, o que determinaría a liberación de Alcoa da obrigación de investir (no acordo asumía un desembolso de 95 millóns de dólares pagaderos en 21 meses desde a venda, para o mantemento da persoal -costa salarial aproximado 42.5 millóns de dólares anuais-), execución de plan de negocio e medidas de protección para evitar o destino dos fondos a fin distinto, destinándose 20 millóns por cada planta para a realización de investimentos.
Así, o primeiro que fai Alcoa, explican, é bloquear o investimento dos 40 millóns de dólares, consignándoo notarialmente, o que freou os investimentos e o pago dos salarios, pagos de seguridade social e as achegas a plans de pensións dos traballadores que seguían unidos á empresa. Finalmente, engádese que os traballadores das plantas carecen de traballo efectivo e tampouco se impartiu a formación á que se comprometeron.
No seu auto, a xuíz lembra que o pasado día 17 de setembro a Sala do social do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, no procedemento sobre Despedimento Colectivo afectante á factoría de Alcoa de San Ciprián (LUGO), ditouse sentenza declarando a súa nulidade e condenando á mercantil á reincorporación dos traballadores afectados (524) ao seu posto de traballo, ao entender que a empresa actuou con mala fe nas negociacións, -nun proceso paralelo e similar ao seguido nas dúas factorías ás que afecta a presente querela- e que o fin único que a guiaba era o de apagar as cubas electrolíticas para pechar a fábrica da maneira máis rendible posible.
Sinala, así mesmo, que os diálogos de Alcoa cunha empresa para vender a planta “permiten sospeitar da existencia dunha decisión estratéxica”, e que a mesma entrou na negociación “con posicións predeterminadas e un claro obstáculo de non chegar a un acordo final”.